Zasady postępowania w metodzie Peto

Peto uważał za niezwykle ważne prowadzenie dzieci stale przez te same osoby, a przynajmniej przez osoby o identycznym wyszkoleniu. Twierdził, że poddawanie dzieci wpływom różnicy specjalistów dekoncentruje je, dodając nowe trudności przystosowawcze dzieciom, które z racji swojego porażenia mają i tak zbyt wiele trudności do pokonywania.

Dobranie dzieci w poszczególnych grupach według etapowych celów, jakie mają osiągnąć, sprzyja wzajemnemu przykładowi i dopingowi w ich realizacji.

Zasady postępowania są opracowane bardzo szczegółowo. Nawet to, że każda grupa dzieci ma na stałe przydzieloną salę zajęć oraz prostota i funkcjonalność jej umeblowania mają znaczenie terapeutyczne. W salach znajdują się stoło ławy o blatach szczebelkowych, które służą jednocześnie do spania, jedzenia i zajęć szkolnych, a także bardzo stabilne krzesła ze szczebelkowym oparciem i podnóżki. Szczebelkowa budowa mebli prowokuje do chwytu i ułatwia samodzielność utrzymywania pozycji. Krzesła służą również jako pomoc do chodzenia. Podnóżki pozwalają indywidualnie regulować wysokość krzeseł oraz służą jako sprzęt do podporów i progi do doskonalenia chodu. Ograniczona liczba sprzętów sprzyja doskonaleniu opanowania zadań ruchowych wykonywanych za ich pomocą. Ułatwia więc koncentrację na wybranych celach. Znajomość Sali i ograniczoność przestrzeni ułatwiają poruszanie się. Drobne przedmioty do zajęć chowane są w szafie, ściany są bez obrazków, nie ma porozrzucanych zabawek, wszystko to bowiem mogłoby dekoncentrować dzieci. Sprzęt do ściśle zaplanowanych zajęć jest wyjmowany z szaf tylko na te zajęcia.

Koncentracji sprzyja także stały rozkład dnia wypełniony pracą.

Dużo czasu przeznacza się na jedzenie, mycie i toaletę ze względu na trudności, jakie mają dzieci z samodzielnym ich wykonywaniem.

Wychodzenie na spacery z samodzielnym ubieraniem się odbywa się w ramach niektórych zajęć chodzenia.