Zaburzenia hipochondryczne (hipohondria)

Przyczyną zaburzeń hipochondrycznych (hipohondria) są czynniki dziedziczne, środowiskowe i stresujące przeżycia.

Objawy zaburzeń hipochondrycznych to: nadmierne zaabsorbowanie stanem zdrowia własnego organizmu; przekonanie o byciu chorym mimo braku potwierdzenia podczas badań; ciągły lęk przed chorobą. Zapienienia lekarzy o dobrym zdrowiu i pozytywne wyniki badań nie uspokajają pacjenta, a mogą wręcz wywoływać obawę, że lekarz nie potrafi rozpoznać choroby.

Dodatkowo depresja występująca jednocześnie z hipochondrią znacznie pogarsza rokowania pacjenta.

Diagnostyka hipochondrii jest oparta na podstawie wywiadu z chorym i badania ogólnego stanu zdrowia. Objawy muszą się utrzymywać przez minimum pół roku i nie mogą być związane z inną chorobą psychiczną.

Najważniejsza w leczeniu hipochondrii jest psychoterapia. W niektórych przypadkach oprócz psychoterapii stosuje się także leki przeciwdepresyjne.

Monika K