Zabiegi z użyciem prądów diadynamicznych

Metodyka wykonywania zabiegów z użyciem prądów diadynamicznych jest uzależniona od rodzaju i umiejscowienia schorzenia. Diadynamik powinien być wykonywany z dużą dokładnością, przez doświadczonego fizjoterapeutę. Przed przystąpieniem do zabiegu, należy pod płaskie elektrody podłożyć grube zwilżone woda podkłady (zazwyczaj jest to gaza). Wielkość i rodzaj elektrod należy dobrać, w zależności od okolicy ciała, na której ma być wykonywany zabieg. Ważne jest umiejscowienie elektrod, elektrodę z biegunem ujemnym umieszcza się w miejscu bolesnym, natomiast elektrodę z biegunem dodatnim obwodowo w stosunku do poprzedniej.

Stosowane natężenie prądu nie może wywoływać odczucia bólu. Natężenie prądu stałego jak i diadynamiczego, zwiększa się powoli i płynnie, aż do momentu wyraźnego odczuwania go przez chorego. Zabieg trwa maksymalnie do 15 minut, pełna seria zabiegów w zależności od schorzenia nie powinna przekraczać 10 zabiegów wykonywanych codziennie, niekiedy co drugi dzień. W przypadku braku zadowalającej poprawy, po 6-8 dniowej przerwie można powtórzyć serię zabiegów. Pełny cykl leczenia ogranicza się zwykle do 2-3 serii zabiegów.

Dzięki leczniczemu zastosowaniu diadynamiku, można uzyskać korzystne wyniki w leczeniu wielu schorzeń min.: zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów kręgosłupa, nerwobóle, zespoły naczyniowe takie jak choroba Raynauda, migrena i samorodna sinica kończyn, zapalenia okołostawowe, stany po urazach stawów oraz ścięgien, porażenie obwodowe nerwu twarzowego, półpasiec, odmroziny, zaniki mięśni z nieczynności.

Przeciwwskazania do stosowania prądów diadynamicznych są takie same jak do stosowania prądu elektrycznego w ogóle. Nie wolno ich stosować na okolicę serca oraz u osób z wszczepionym rozrusznikiem serca.