Wodolecznictwo

Woda umożliwia dawkowanie bodźców termicznych jak i mechanicznych (siła wyporu hydrostatycznego) oraz umożliwia przyjemne kierowanie bodźca w chore miejsce. Warunkiem skuteczności jest odpowiednie dobranie i zaplanowanie postępowanie leczniczego, dobór temperatury użytej wody, dobór czasu trwania zabiegu, częstości oraz ilości.

W zależności od temperatury wody w różny sposób oddziałuje ona na organizm wywołując uczucie ciepła, zimna lub gorąca, w zasadzie woda nie powoduje wyraźnych odczuć gdyż temp. wody jest zbliżona do temp. ciała człowieka. Im bodziec termiczny jest bardziej skrajny tym odczyn organizmu jest bardziej widoczny.

W zależności od zastosowanej temperatury wody nasz organizm reaguje następująco:

- woda zimna (20-27 st. C) następuje skurcz a następnie rozszerzenie naczyń krwionośnych, serce zaczyna wolniej pracować, podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi, zwolnienie i pogłębianie się oddechów, następuje zmniejszenie pobudzenia układu nerwowego, nerki zaczynają szybciej pracować,

- woda ciepła i gorąca (34-37 st. C i pow. 38 st. C) zwężenie a następnie rozszerzenie naczyń krwionośnych, wzrasta bicie serca, obniża się ciśnienie krwi, występuje przyspieszony oddech, występuje zwiększona pobudliwość nerwowa, wzmożone wydzielanie potu.

Podczas zabiegów wodnych (kąpieli) ma zastosowanie prawo Archimedesa, prawo to jest wykorzystywane jako główny czynnik odciążający i znalazło to zastosowanie w ćwiczeniach ruchowych dla pacjentów z osłabioną siłą mięśniową.

W kąpielach solankowych występuje pozorne zmniejszenie ciężaru ciała nawet do 100%. Kąpiel w takim środowisku znacznie odciąża stawy, ułatwia wykonywanie ćwiczeń, powoduje rozluźnienie mięśni, umożliwia dawkowanie oporu przy ćwiczeniach odpowiednich grup mięśniowych.