Podczas badania ultrasonograficznego (USG) wykorzystywane są dźwięki o wysokiej częstotliwości (ultradźwięki), które pozwalają na uzyskanie szczegółowego obrazu organów wewnętrznych.
USG jest podstawową metodą diagnostyczną stosowaną podczas ciąży do badania płodu. Badanie USG jest bezbolesne. W przypadku ciąży trwa ono zwykle nie dłużej niż 15 minut. Najpierw lekarz nakłada na brzuch kobiety żel, aby ułatwić przesuwanie głowicy ultradźwiękowej. Sygnały przekazywane do monitora są przetwarzane na czarno-biały obraz płodu. We wczesnej ciąży lekarz używa sondy dopochwowej. U większości kobiet wykonuje się przynajmniej dwa badania ultrasonograficzne podczas ciąży. Pierwsze, przeprowadzone około 12. tygodnia, potwierdza wiek płodu i pozwala ocenić szyjkę macicy, worek owodniowy i łożysko. Następne badanie robione jest w 18.-20. tygodniu ciąży. Lekarz sprawdza wówczas, czy nie ma zaburzeń w rozwoju płodu, w szczególności układu nerwowego, serca i nerek.
Kiedy należy wykonać dodatkowe badanie ultrasonograficzne?
- Badania, takie jak amniopunkcja i biopsja kosmówki, podczas których USG pozwala na właściwe umieszczenie igły i zapobiega uszkodzeniu płodu;
- Podejrzenie zaburzeń wzrostu dziecka;
- Sprawdzenie, czy miednica ciężarnej jest wystarczająco duża i czy jest możliwy naturalny poród;
- Krwawienia z pochwy;
- Ocena, czy szyjka macicy nie otwiera się zbyt wcześnie;
- Sprawdzenie ilości płynu owodniowego.
Większość lekarzy uważa badanie ultrasonograficzne za całkowicie bezpieczne. Mimo to starają się ograniczyć liczbę tych badań, aby nie narażać nadmiernie płodu na działanie ultradźwięku. Wyniki niektórych badań wskazują na możliwość istnienia związku między liczba USG w ciąży a zmniejszoną masą noworodków i zaburzeniami słuchu.
Ultradźwięków używa się także do badania narządów wewnętrznych - serce, wątroba lub nerki.
Karolina J