W przewodzeniu impulsów w komórce nerwowej podstawową rolę odgrywa błona komórkowa. Gdy neuron jest niepobudzony to błona komórkowa wykazuje polaryzację spoczynkową. Stan ten jest utrzymywany w wyniku obecności enzymu w błonie komórkowej - pompy sodowo-potasowej - która przenosi aktywnie przez błonę jony sodu i potasu. Energia potrzebna do aktywnego transportu jonów jest uzyskiwana z hydrolizy ATP do ADP i Pi.
Nierównomierne rozmieszczenie jonów sodu i jonów potasu po obu stronach błony komórkowej neuronu są przyczyną jej polaryzacji. Różnica potencjałów (potencjał spoczynkowy) między wewnętrzną a zewnętrzną powierzchnia błony wynosi -70 mV. W momencie lokalnego otwarcia kanałów jonowych w błonie komórkowej neuronu przez silny bodziec następuje chwilowa zmiana właściwości elektrycznych błony i gwałtowny napływ do wnętrza komórki jonów sodu oraz wypływ jonów potasu. Następuje wtedy depolaryzacja o potencjale +40 mV.
Po chwili następuje repolaryzacja błony, która jest skutkiem aktywności pomp sodowo-potasowych, które przepompowując aktywnie jony bardzo szybko doprowadzają do stanu polaryzacji spoczynkowej.
Proces lokalnej depolaryzacji może przemieścić się wzdłuż błony komórkowej neuronu jako fala depolaryzacyjna. Fala ta, we włóknach bezosłonkowych ma charakter ciągły, przez to względnie małą prędkość. Natomiast, w przypadku włókien dwuosłonkowych fala będzie się przemieszczała z większą prędkością z wyniku przeskoków do kolejnych przewężeń Ranviera.
Monika K