Stosowanie metody Vojty

Metoda Vojty może mieć zastosowanie zarówno w najwcześniejszym usprawnianiu, jak i w usprawnianiu dzieci starszych oraz osób dorosłych. Skuteczność metody Vojty, podobnie jak i innych zależy od wielu czynników, głównie od stanu zaawansowania choroby, rzetelności i aktywności wykonywanych ćwiczeń oraz wsparcia ze strony integrującego środowiska, a więc rodziny, szkoły, czy placówek wychowawczo rehabilitacyjnych.

W metodzie Vojty nie zaleca się stosowania ćwiczeń wspomagających naukę raczkowania, siadania, czy wstawania dziecka, gdyż takie ćwiczenia mogą wywołać u dziecka nieprawidłowość psychiczną lub fizyczną. Usprawnianie dzieci metodą odruchowej lokomocji jest związane z plastycznością mózgowia. Na skutek stymulacji proprioceptywnej metoda Vojty przyczynia się do powstania nowych połączeń synaptycznych oraz włączenia się dużej liczby neuronów rezerwowanych, które najliczniej występują w okolicach przykomorowych, w pierwszych miesiącach życia, kiedy formułują się poszczególne warstwy mózgowia. Wynikiem usprawniania jest również zmiana stopnia pobudliwości ośrodków ruchowych, powstanie nowych połączeń międzyneuronalnych i nowych związków skojarzeniowych, a także aktywowanie dodatkowych pól w ośrodkach ruchowych drugiej półkuli mózgu.

O zdolności naprawczej ośrodkowego układu nerwowego decyduje jednak wiele innych czynników, a mianowicie: stopień ontogenetycznej dojrzałości uszkodzonej struktury, stan zróżnicowania zaburzonej funkcji, jej umiejscowienie w morfologicznie odrębnych strukturach ośrodkowego układu nerwowego, wielkość, charakter oraz umiejscowienie ogniska uszkodzenia. Jeśli uznamy prawo ścisłej jedności między strukturą a funkcją OUN, to korzystnym czynnikiem zdolności naprawczej będzie również wcześnie rozpoczęty proces leczenia usprawniającego, który poprzez poprawę funkcji mózgu wyrażonej sprawnością psychomotoryczną zmieniać będzie strukturę tego układu. Skuteczność procesów kompensacji będzie wymagała wczesnej diagnostyki zaburzeń rozwoju psychoruchowego, a więc jasnych kryteriów rozpoczęcia i oceny efektów postępowania usprawniającego, tzn. kierowanego procesu kompensacyjnego.