+medisa.pl - Encyklopedia Zdrowia | Forum | Nowotwory | Choroby | Fizjoterapia | Anatomia

Rwa barkowo-ramienna

Rwa barkowo-ramienna jest to ból występujący w zakresie barku, ramienia lub przedramienia, rozpoznanie takie stawia się w przypadku kiedy nie można zaleźć przyczyny występowania bólu. Na ogół używa się terminu rwa, który odnosi się do całego splotu ramiennego, a nie nerwoból gdyż czasem trudno jest określić który z nerwów jest odpowiedzialny za ból.

Rwa barkowo-ramienna często występuje jako pierwszy objaw dyskopatii szyjnej, zespołu bolesnego barku, w artropatii barkowej i w zespole górnego otworu piersiowego oraz po urazach i nadmiernych przeciążeniach. Zasadniczym objawem tego schorzenia jest ból który bywa najczęstszym powodem kierowania chorego do lekarza. Ból może wystąpić ostro, nagle albo narastać powoli. Bólem jest objęty zazwyczaj kark, bark i cała ręka. W wielu przypadkach chory spokojnie określa jego umiejscowienie i promieniowanie. Najczęściej ma to miejsce w bólu korzeniowym, i wtedy już na podstawie skarg można rozpoznać który korzeń jest odpowiedzialny za taki ból.

Dolegliwości bólowe najczęściej występują w wieku średnim i starczym, często wiązane są z nadmiernym przeciążeniem lub urazami. Ból jest silny i rwący, nasila się przy ruchach i wysiłku, może ograniczyć poruszanie ręką we wszystkich stawach lub tylko jednym, najczęściej jest to staw barkowy, nasila się także w nocy utrudniając sen. Opuszczenie ręki i ruchy szyją często nasilają ból, dlatego należy ją utrzymywać w zgięciu i na podparciu.

Leczenie rwy barkowo-ramiennej

Po wykluczeniu innych możliwych przyczyn powstawania bólu leczenie ogranicza się do działania przeciwbólowego (farmakoterapia) i miejscowej fizykoterapii przeciwbólowej typu: naświetlania, zabiegi z zakresu elektroterapii, laser oraz zabiegi wodne. W trakcie leczenie lekarze zalecają stosowanie kołnierza ograniczającego ruchy, lub zapewniającego odciążenie kończyny w stawie barkowym. Stosowanie kołnierza ograniczającego ruchy ma również wielu przeciwników, gdyż brak ruchu szybko prowadzi do zaniku mięśni, a sam kołnierz powoduje dyskomfort fizyczny i psychiczny. Leki przeciwbólowe i zabiegi fizykalne są jedyną drogą postępowania.