Radioterapia raka płuca

Radioterapia raka płuca, czyli groźnego nowotworu płuc, jest stosowana w ograniczonej postaci raka drobnokomórkowego płuc. Dodatkowo pacjent nie może posiadać przeciwwskazań do napromieniowania. Są to: stopień sprawności poniżej 2 wg skali WHO ( 60 pkt. wg skali Karnofsky'ego), obecność czynnego zakażenia, płyn w jamie opłucnowej, ubytek masy ciała powyżej 10 proc. w ciągu 3 miesięcy przed leczeniem.

Radioterapia jest kojarzona z chemioterapią w przypadku raka drobnokomórkowego. Przynosi to lepsze wyniki terapeutyczne. Jednak ponosi to za sobą większą toksyczność leczenia.

Leczenie chemiczne trwa około 6. cykli. Po zakończeniu wprowadza się napromieniowanie obszaru guza pierwotnego i śródpiersia. Stosuje się dawkę Dg=55Gy, która znacząco poprawia kontrole miejsca choroby.

W raku niedrobno komórkowym napromieniowanie to leczenie uzupełniające po zabiegu operacyjnym. Jednak stosuje się je tylko w wyjątkowych przypadkach, np. w obecności komórek nowotworowych w linii cięcia w kikucie oskrzela oraz masywne zajęcie węzłów z przejściem nowotworu poza torebkę.

Radioterapia to również leczenie uzupełniające w skojarzeniu z indukcyjną chemioterapią. Dodatkowo stosuje się je: po zabiegu operacyjnym w przypadku remisji w IIIA stopniu zaawansowania, po uzyskaniu reemisji, w skojarzeniu jedynie z chemioterapią przy braku remisji po chemioterapii. Sama radioterapia jest stosowana w stopniu IIIB.

Efekty uzyskuje się także w połączeniu z chemioterapią, które są leczeniem radykalnym. W IV stopniu zaawansowania metoda ta jest stosowana jako leczenie paliatywne.

Monika K