Najbardziej charakterystyczną cechą osteoporozy jest jej związek z menopauzą. Masa kostna stale się zwiększa do 30 roku życia, natomiast po 40 roku życia osoby obojga płci zaczynają tą masą tracić z szybkością 0,3% rocznie. U mężczyzn ta szybkość utrzymuje się do samego końca i szacować można, że w wieku 60 lat masa kostna jest mniejsza o 10%. U kobiet sytuacja jest identyczna , aż do menopauzy, po menopauzie szybkość utraty masy kostnej zwiększa się 10-krotnie. Jest to spowodowane zmniejszeniem wchłaniania wapnia w jelicie a zwiększenie jego wydalania z moczem. Niedobór estrogenów, związany z menopauzą nasila resorpcję kości. Czynniki te powodują, że po okresie 8-10 lat od menopauzy kobieta utraci nawet 30% masy kości i wystąpi osteoporoza.
Osteoporoza może być również spowodowana długotrwałym unieruchomieniem. Stwierdzono, że unieruchomienie powyżej 4-eh tygodni powoduje utratę ponad 0,5% całkowitej ilości wapnia z organizmu. Co więcej zjawisko takie występuje również u kosmonautów na których nie oddziaływała siła grawitacji.
Można powiedzieć, że przyczyną osteoporozy w długotrwałym unieruchomieniu są zaburzenia hormonalne (zmniejszenie stężenia parathormonu, zwiększenie stężenia fosforanów, zmniejszenie resorpcji wapnia w kanalikach nerkowych) a nie jak do niedawna uważano ucisk na kościec wywierany masą ciała w pozycji leżącej. Udowodniono również, że aby nie dochodziło do ubytku masy kostnej u zdrowego człowieka, należy 4 godziny dziennie przeznaczyć na aktywność ruchową.