Ośrodki korowe, czyli czyli miejsca odpowiedzialne za przetwarzanie bodźców z zewnątrz organizmu, zlokalizowane są korze mózgu, w kresomózgowiu.
Ośrodek wzroku – znajduje się w części potylicznej, a jego uszkodzenie powoduje ślepotę. Uszkodzenie połowy ośrodka powoduje ślepotę w połowie oka ze względu na krzyżowanie się neuronów drogi wzrokowej.
Ośrodek słuchu – znajduje się w płacie skroniowym, a jego uszkodzenie wywołuje głuchotę oraz uszkodzenie słuchu. Natomiast uszkodzenie jego części utrudnia rozumieniem mowy.
Ośrodek czucia mowy (Wernickego) – znajduje się na granicy płata ciemieniowego i skroniowego oraz odpowiada za rozumienie mowy (np. zapamiętywanie).
Ośrodek ruchu mowy (Broca) – znajduje się w bocznej części płata skroniowego oraz odpowiada za wymawianie słów, ich słyszenie i pisanie liter.
Ośrodek ruchu – znajduje się w zakręcie przedśrodkowym płata czołowego, a od leżących w nim komórek Betza rozpoczyna się droga piramidowa.
Ośrodek wyższych czynności nerwowych – zlokalizowany jest w okolicach przedczołowych.
Ośrodki korowe nie obejmują całej kory mózgu, pozostałe obszary to ośrodki skojarzeniowe (asocjacyjne), które pośredniczą między innymi ośrodkami oraz odpowiadają za czynności intelektualne (uczenie się, świadomość, zapamiętywanie). Uszkodzenie ich struktury lub naruszenie funkcji często prowadzi do zmian osobowości. U ludzi praworęcznych istotną rolę odgrywają ośrodki znajdujące się w lewej półkuli. Skutkami spowodowanymi uszkodzeniem tych pól są: agnozja (pomimo odbierania wrażeń występuje niemożność rozumienia wrażeń wzrokowych – ślepota psychiczna, głuchota psychiczna, niemożność rozpoznawania czucia skórnego), apraksja (utrata zdolności świadomego wykonywania wyuczonych ruchów przy sprawności potrzebnych nerwów i mięśni – złe użycie potrzebnych narzędzi) oraz afazja (zaburzenie procesu mowy – niemożność mówienia, rozumienia mowy, pisania, niepamiętania słów).
Monika K