Odruchy autonomiczne
Odruchy autonomiczne to odruchy związane z układem autonomicznym. Efektorem jest tutaj dowolny narząd wykonawczy (z wyjątkiem mięśni szkieletowych). Receptor i drogi dośrodkowe mogą należeć również do układu somatycznego. Ośrodki tych odruchów są zlokalizowane w półkulach mózgu, pniu mózgu, rdzeniu kręgowym, międzymózgowiu i zwojach obwodowych. Można je podzielić na funkcjonalne i troficzne.
Odruchy funkcjonalne
Odruchy funkcjonalne to odruchy służące do wzbudzania lub hamowania czynności wegetatywnych. Przykładami są: odruch Goltza (spowolnienie akcji serca spowodowane nagłym uderzeniem z brzuch), odruch Aschnera (ucisk na gałkę oczną wpływa na zwolnienie czynności serca), odruchy trzewiowo-ruchowe (zapalenie otrzewnej ma wpływ na długotrwały skurcz mięśni brzusznych), odruchy trzewio-czuciowe (odpowiednie zmiany na skórze są powodowane pobudzeniem receptorów w narządach wewnętrznych).
Odruchy troficzne
Odruchy troficzne to odruchy zmieniające metabolizm tkanki lub narządu. Wpływają na funkcję danego narządu poprzez inne pobudzenia.
Monika K