Obrzęk śluzowaty

Obrzęk śluzowaty jest objawem niedoczynności tarczycy (choroby, w której gruczoł tarczowy nie produkuje wystarczającej ilości hormonów). Powoduje to nagromadzenie się substancji śluzowatych w tkance podskórnej i pogrubienia skóry. Niedoczynność tarczycy występuje u około 1% dorosłej populacji, jednak częściej występuje u kobiet. Zazwyczaj pojawia się między 30. i 60. rokiem życia.

Objawy występują stopniowo i przez pierwsze miesiące, a nawet lata mogą pozostać niezauważone. Objawami tymi są: szorstkość skóry, zwłaszcza na twarzy; suchość skoty; suchość, matowość i wypadanie włosów; zachrypnięty głos i powolna mowa; spowolnienie myślenia; apatia i zmęczenie; pobolewanie mięśni i kłucie w dłoniach; zaparcie; zwiększenie masy ciała; u kobiet czasem obfite miesiączki; wole, to jest obrzmienie na szyi spowodowane powiększeniem gruczołu tarczowego.

Niedoczynność tarczycy zwykle trwa do końca życia, dlatego konieczne jest stałe leczenie. Objawy zwykle znikają szybko po rozpoczęciu leczenia.

Najczęstszą przyczyną jest choroba autoimmunologiczna, w której dochodzi do niszczenia przez organizm własnych tkanek - w tym przypadku tkanki tarczycy. Nadczynność tarczycy leczy się czasami chirurgicznie, usuwając większość gruczołu lub zniszczeniu go radioaktywnym jodem.

W takich przypadkach może dojść do wtórnego wystąpienia objawów niedoczynności tarczycy. Innymi przyczynami mogą być niedobór jodu i choroby przysadki.

Głównym celem leczenia jest korekta poziomu hormonów tarczycy. Lekarz aby sprawdzić funkcje tarczycy, może zlecić badania krwi. Może przepisać tabletki zawierające tyroksynę, czyli syntetyczną postać jednego z głównych hormonów tarczycy. Od czasu do czasu może zlecić badanie krwi, aby sprawdzić, czy podawana dawka tyroksyny jest prawidłowa.

Karolina J