Objawy niewydolności krążenia sercopochodnej

W czasie trwania choroby niewydolne serce pobiera mniej krwi dopływającej do niego z żył, pojemność minutowa serca maleje, zwiększa się ciśnienie żylne, w naczyniach obwodowych tworzy się zastój usposabiający do obrzęków. Niewydolność krążenia doprowadza do pogorszenia ukrwienia nerek (zmniejszenie ilości moczu, zatrzymanie wody i sodu, zwiększenie obrzęków) oraz do gorszego ukrwienia płuc (utrudniona wentylacja, przyspieszenie oddechu). Niedostateczna ilość dostarczanego z krwią tlenu sprawia, ze w tkankach i krwi gromadzą się kwaśne i odpadowe produkty przemiany materii (rozwija się kwasica).

Obraz kliniczny niewydolności krążenia to: duszność, zastój w płucach, obrzęki, nadmierne wypełnienie żył oraz przesięki do jam ciała. Dodatkowo z powodu zalegania krwi następuje powiększenie narządów bogato ukrwionych (śledziona, wątroba) a także niedotlenienie tkanek (sinica skóry).

Reakcje przeciwdziałające niewydolności krążenia to: wzrost liczby skurczów serca (wyrównanie słabej kurczliwości), wzrost napięcia naczyń tętniczych (wyrównanie spadku ciśnienia), zwiększenie napływu krwi do komór w rozkurczu (większe rozciąganie serca potęguje jego skurcz).

Monika K