Nerwowość jest to stan nie będący chorobą, lecz objawem innych zaburzeń dotyczących układu nerwowego. Układ nerwowy zbudowany jest z włókien nerwowych przebiegających w całym organizmie. Pozostaje on pod ciągłą kontrolą mózgowia i służy do przepływu informacji. Dzięki temu mózg utrzymuje kontakt ze światem zewnętrznym, a także może przesyłać polecenia do poszczególnych narządów regulujących funkcjonowanie organizmu.
Układ nerwowy nie jest doskonały. Sieć ta może ulegać wielu uszkodzeniom i zaburzeniom. W przypadku chorób lub uszkodzeń, albo w wyniku stresujących sytuacji dochodzi do stanu nazywanego nerwicą. Cechuje się ona brakiem spokoju lub ciągłą wzmożoną pobudliwością, której pochodzenie nie jest jasne dla chorego. Do najczęstszych przyczyn należy: obawa przed nieoczekiwanymi wydarzeniami, nadmierne napięcie emocjonalne związane z odpowiedzialnością oraz wiele zaburzeń psychicznych. Jest to zazwyczaj normalna reakcja służąca do ostrzegania nas, jednak czasem może przybrać formę patologiczną, która może spowodować uszkodzenie organizmu.
Choroby ujawniające się w postaci nerwicy, należą bardzo często do ciężkich chorób. Zaburzenia określane jako nerwice to na przykład klaustrofobia (lęk przed przebywaniem w zamkniętym pomieszczeniu), agorafobia (lęk przed przebywaniem na wolnych przestrzeniach), napady lękowe, depresje, nerwice natręctw i agresywne zachowanie. U każdej osoby nerwica ma inną postać. Do wspólnych cech należy: niepokój, obawa przed czymś, odczucia lęku, zachowanie bierne bądź agresja, przyspieszone bicie serca, zwiększone pocenie się, niekiedy stany podgorączkowe.
Stany nerwicowe są często przejściowe i wystarczy tylko pozbyć się ich przyczyny. Jeżeli jest ona wynikiem choroby, należy leczyć samą chorobę.
Karolina J