Nadwzroczność

Nadwzroczność to przeciwieństwo krótkowzroczności. Wiązka promieni świetlnych ogniskowana jest w punkcie leżącym za siatkówką, gdzie normalnie pada dokładnie na nią. Skutkami tej wady wzroku jest trudność widzenia obrazów zarówno dalekich, jak i bliskich.

Za pomocą akomodacji można widzieć wyraźnie bliskie i dalekie przedmioty, ale tylko w pewnych granicach. Jest to uzależnione od stopnia nadwzroczności. Nadwzroczność może być wynikiem skrócenia gałki ocznej w jej przednio-tylnym wymiarze, a także obniżeniem siły refrakcji rogówki i soczewki. Widzenie jest prawidłowe na odległość 6 metrów. Można odczuwać osłabienie wzroku, ból oczu i głowy, nie widzi się bliskich przedmiotów, czasem odczuwa się także mdłości.

U niektórych dzieci występuje zez zbieżny, czyli w kierunku nosa - nadwzroczność wiąże się wtedy ze wzmożoną akomodacją. W przypadku wystąpienia wymienionych objawów, które nie dają się niczym innym wytłumaczyć należy udać się do okulisty, który oceni zaburzenie wzroku i ewentualnie wskaże odpowiednie leczenie. W razie wykrycia jakichkolwiek zmian odpowiednio wcześnie da się je leczyć.

Karolina J