Młodzieńcze złuszczenie głowy kości udowej

Istotą młodzieńczego złuszczenia głowy kości udowej jest zmniejszenie wytrzymałości chrząstki wzrostowej kości udowej. Dochodzi do powolnego zsuwania się nasady kości udowej tj. głowy w stosunku do przynasady tj. szyjki kości udowej. Głowa kości udowej ześlizguje się do tyłu i dołu względem szyjki, wymuszając zgięciowo-odwiedzeniowe ustawienie biodra.

Młodzieńcze złuszczenie głowy kości udowej występuje najczęściej u dzieci dorastających pomiędzy 10 a 14 rokiem życia, częściej u chłopców niż u dziewcząt. Czas trwania choroby ok. 2-3 lata.

Przyczyny powstawania tej choroby nie są jednoznaczne. Współcześnie przyjmuje się, że w występowaniu choroby dużą rolę odgrywają: wiek, masa ciała, przemiany hormonalne okresu dojrzewania i przeciążenia okolicy bioder. Najbardziej narażone są dzieci z nadwagą.

Młodzieńcze złuszczenie głowy kości udowej objawia się: bólami biodra, uda lub kolana (nasilające się podczas chodzenia), utykanie, ograniczeniem ruchów stawu biodrowego, kończyna stopniowo ustawia się w rotacji zewnętrznej, kończyna ulega skróceniu (następuje przemieszczenie ku górze i ku tyłowi krętaża większego, ruchy odwodzenia, rotacji wewnętrznej i przeprostu są mocno ograniczone, zginanie biodra odbywa się torem zgięciowo-odwiedzeniowym w rotacji zewnętrznej.

Młodzieńcze złuszczenie głowy kości udowej rozpoznaje się na podstawie wyniku badania radiologicznego obu bioder.

Powikłaniami mogą być martwica głowy kości udowej oraz martwica chrząstki stawowej. Powikłania późne powodują zmiany zwyrodnieniowo-zniekształcające stawu biodrowego u osób dojrzałych.

Leczenie bezoperacyjne młodzieńczego złuszczenia głowy kości udowej nie jest praktycznie możliwe. Główną zasadą postępowania jest jak najwcześniejsze wykrycie złuszczenia i zastosowanie wczesnego leczenia operacyjnego. Leczenie operacyjne polega na stabilizacji zreponowanej głowy kości udowej przez łączniki metalowe wprowadzane od strony szyjki kości udowej przez chrząstkę wzrostową. Po zabiegu należy wyeliminować lub ograniczyć do minimum unieruchomienie i wprowadzić jak najwcześniej ćwiczenia ruchowe operowanej kończyny oraz chodzenie.