Lordozy lędźwiowe

Hiperlordoza lędźwiowa jest to nadmierne uwypuklenie fizjologicznej lordozy lędźwiowej, wadzie tej najczęściej towarzyszy przodopochylenie miednicy. Cechą charakterystyczną jest uwypuklenie brzucha i pośladków. Rozciągnięciu i osłabieniu ulegają mięśnie pośladkowe wielkie i kulszowo-goleniowe oraz mięśnie brzucha. Mięśniami przykurczonymi są mięśnie: biodrowo-lędźwiowe, czworoboczne lędźwi, proste uda i prostownik grzbietu odcinka lędźwiowego.

W plecach wklęsłych wrodzonych najczęściej spotykamy się z tzw. kręgozmykiem, jest to przemieszczenie się trzonu kręgu wraz z wyżej leżącym ku przodowi. Objawami są bóle lędźwiowo-krzyżowe, trudności w poruszaniu się, zwłaszcza podczas siadania i wstawania. Przykładem pleców wklęsłych wrodzonych jest nieprawidłowe ustawienie kości krzyżowej. Wrodzonym podłożem do nieprawidłowości kształtu i funkcjonalności odcinka lędźwiowego jest sakralizacja piątego kręgu lędźwiowego i lumbalizacja pierwszego kręgu krzyżowego.

Sakralizacja jest to upodobnienie się i zrośnięcie piątego kręgu lędźwiowego z kością krzyżową.

Lumbalizacja jest to upodobnienie się pierwszego kręgu krzyżowego do piątego kręgu lędźwiowego, bez zrostu z kością krzyżową.