Leczenie zgięciowo-odwodzące wad stawu biodrowego

Leczenie zgięciowo-odwodzące stosuje się do czasu pełnej odbudowy dysplastycznego stawu, stopniowo redukując stosowanie aparatów odwodzących. Podczas leczenia znajdują zastosowanie również ćwiczenia: z oporem kończyn górnych, tułowia i pasa biodrowego, ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia izometryczne mięśni brzucha i grzbietu, ćwiczenia działające miejscowo na unieruchomione kończyny dolne (czynne oporowe zginaczy i prostowników w stawach skokowych), czynno-bierne w stawach biodrowych (stosowane jako ostatni etap leczenia zachowawczego), czynne i czynne z oporem mięśni pośladkowych jak również nauka chodu.

W sytuacji, gdy leczenie zachowawcze nie dało spodziewanych rezultatów, stosuje się leczenie operacyjne, najczęściej w przypadkach dotyczących bioder z najcięższym stopniem dysplazji, tj. bioder zdecentrowanych, zwichniętych, podwichniętych oraz bioder z cechami przetrwałej dysplazji.

Najczęściej wykonywanymi zabiegami w tych przypadkach są: otwarta prosta repozycja biodra, osteotomia miednicy oraz jednoczasowa repozycja biodra (wykonywana u nie leczonych dzieci, u których ze względu na moment rozpoznania wady niemożliwe jest już leczenie bezoperacyjne lub prosta repozycja biodra).

Przebieg usprawniania pooperacyjnego uzależniony jest od rodzaju zabiegu. Ćwiczenia stosowane po zabiegach operacyjnych wprowadza się stopniowo, w miarę upływu czasu od daty operacji. Przejście do kolejnych etapów ćwiczeń jest uwarunkowane stanem klinicznym, analizą zdjęć RTG, badania USG oraz uzyskaną sprawnością ruchowo-mięśniową kończyn dolnych.