Rzeżączkę diagnozuje się za pomocą badania bezpośredniego i posiewu wydzieliny z narządów płciowych.
Rzeżączka jest całkowicie wyleczalna pod warunkiem wczesnego wykrycia i podjęcia terapii. Aby leczenie było skuteczne należy przestrzegać zaleceń lekarskich i nie podejmować stosunków płciowych przed zakończeniem terapii, gdyż może prowadzić to do zakażenie partnera.
Dwoinkę rzeżączki można zwalczyć antybiotykami (głównie penicylinami, ceflarosporynami i chinolonami). Niekiedy stosuje się dodatkowo sulfatiazol i leczenie miejscowe. Terapia u kobiet trwa dłużej i przebiega trudniej. Po wyleczeniu zalecane jest pozostawanie pod dalsza kontrolą lekarską.
Profilaktyka przeciw wystąpieniu rzeżączki polega na skutecznym leczeniu osób chorych i zapobieganiu rozprzestrzenianiu się choroby przez wykrywanie źródeł i kontaktów zakażenia. Dlatego też bada się również otoczenie chorego - badanie krwi pozwala na wykrycie jeszcze utajonej postaci choroby, celem podjęcia wczesnej terapii i uniemożliwienia dalszych zakażeń.
Monika K