Parodontozę diagnozuje się na podstawie oceny stanu przyzębia w badaniu klinicznym oraz zdjęć RTG.
Leczenie zapalenia dziąseł ogranicza się do regularnego usuwania kamienia nazębnego i przestrzegania zasad higieny. Stosuje się również środki przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i ściągające w postaci płukanek lub maści. Czasami podaje się antybiotyki. W stanach zaawansowanych konieczny jest zabieg chirurgiczny (np. oczyszczenie i spłycenie kieszonek dziąsłowych, odtworzenie prawidłowego konturu dziąsła, wycięcie nadmiaru dziąsła).
Istnieją też zabiegi mające na celu odbudowę zniszczonej kości (wprowadzenie do ubytku środka pobudzającego zniszczone tkanki do odbudowy lub przeszczep kości - w miejsce zniszczonej kości wszczepia się tkankę pobraną z kości pacjenta). Gdy parodontoza spowodowana jest wadą budowy anatomicznej, należy ją skorygować chirurgicznie lub specjalnym aparatem.
Profilaktyka przeciw parodontozie to: mycie zębów z użyciem nici dentystycznej po każdym posiłku; korekcja wad zgryzu; usuwanie kamienia nazębnego w gabinecie stomatologicznym; wystrzeganie się słodkich płynów zwłaszcza po wieczornym szczotkowaniu; wprowadzenie do dziecięcej diety pokarmów wymagających gryzienia; usunięcie nawisających wypełnień.
Monika K