Podstawa jest leczenie farmakologiczne. Chorzy przyjmują leki stabilizujące nastrój (kwas walproinowy, sole lutu lub karbamazepinę). W zależności od fazy choroby podawane są także leki neuroleptyczne (mania) lub przeciwdepresyjne (z zachowaniem ostrożności, gdyż mogą one wywołać manię).
Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej bywa utrudnione z powodu samodzielnego odstawiania leków przez pacjenta, szczególnie przy przechodzeniu z fazy depresji do manii (ze względu na subiektywne dobre samopoczucie chorego). Leczenie farmakologiczne może być wspomagane psychoterapią, dzięki której chory uczy się rozwiązywania codziennych problemów, odbudowywania związku z bliskimi i wczesnego rozpoznawania objawów zaostrzania się choroby. Przy stałej profilaktyce objawy mogą ustąpić lub pojawić się rzadko.
Monika K