Diagnoza atopowego zapalenia skóry opiera się na stwierdzeniu przewlekłego świądu z typowym umiejscowieniem zmian skórnych oraz współistnieniu u chorego lub jego rodziny alergii. Właściwe rozpoznanie i unikanie czynników zapalnych jest niezbędne do skutecznej terapii AZS. Jednak podkreślić należy, że leczenie atopowego zapalenia skóry polega na złagodzeniu objawów choroby, niemożliwe zaś jest uzyskanie stanu wyleczenia.
Najskuteczniejszym postępowaniem przy wystąpieniu zapalenia atopowego skóry jest dbałość o właściwe natłuszczanie skóry za pomocą odpowiednich maści i olejków do kąpieli. Kąpiele należy ograniczyć, a chorobowo zmienione miejsca nie myć mydłem. Kąpiel nie powinna być gorąca i przekraczać 20 minut, a po jej zakończeniu zaleca się osuszanie skóry przez delikatne przykładanie ręcznika, zaś środki nawilżające powinny być stosowane natychmiast po kąpieli, nawet dwukrotnie. W przypadku szczególnie suchej skóry stosowane są środki nawilżające zawierające mocznik (10-40%) lub kwas mlekowy (12%). Chorzy powinni unikać intensywnego pocenia się i drapania skóry (można klepać), zaleca się także noszenie luźnych ubrań, wykonanych z czystej bawełny. Korzystne jest również przebywanie w chłodnym otoczeniu i stosowanie wyłącznie płynnych detergentów do prania ubrań. U niektórych chorych korzystne może być przebywanie na słońcu, dobre wyniki daje także naświetlanie ultrafioletem A i B. Podawanie leków przeciwhistaminowych (np. hydroksyzyna) zmniejsza świąd i przynosi uspokojenie.
W cięższych przypadkach pomocniczo stosuje się sterydy. Zasadniczo pozytywne skutki leczenia AZS obserwuje się w ciągu trzech tygodni. Chorzy w zaawansowanym stadium poddawani są hospitalizacji.
Nie należy stosować kortykoidów na dużych powierzchniach ciała i przez długi czas, zwłaszcza u dzieci.
Monika K, Aleksandra B