Diagnostyka alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i kataru siennego polega na badaniu wydzieliny z nosa oraz analizie laboratoryjnej krwi. Pomocniczo wykonuje się testy skórne. U wszystkich chorych na alergiczny nieżyt nosa zaleca się badanie w kierunku astmy.
W terapii alergicznego nieżytu nosa najczęściej pacjentowi podaje się leki przeciwhistaminowe w postaci sprayu do nosa lub doustnie. Jeśli są one nieskuteczne podaje się glikokortykosteroidy w aerozolu. Gdy niemożliwe jest wyeliminowanie alergenu lub gdy leczenie farmakologiczne nie jest skuteczne, stosuje się odczulanie.
Wskazaniem do leczenia chirurgicznego jest przerost małżowiny nosa z brakiem reakcji na terapię farmakologiczną oraz znaczne skrzywienie przegrody nosowej i polipy nosa.
Leczenie niefarmakologiczne opiera się na unikaniu kontaktu z alergenem (np. pyłki roślin, zwierzęta, roztocza kurzu domowego), dodatkowo objawy niedrożności nosa łagodzi płukanie jego przegród w jałowej wodzie morskiej lub soli fizjologicznej.
Często po wielu latach alergicznego nieżytu nosa objawy samoistnie się obniżają bądź zanikają całkowicie.
Monika K