Diagnostyka alergicznego kontaktowego zapalenia skóry to przede wszystkim oparta na wywiadzie z chorym identyfikacja substancji wywołującej objawy. Celem potwierdzenia podejrzenia alergicznego wykonuje się tzw. próby płatkowe. Polegają one na przykładaniu do skóry standardowego zestawu alergenów płatkowych. Objawy alergiczne pojawiają się zwykle po upływie 1-2 dni.
Leczenie alergicznego kontaktowego zapalenia skóry to głównie eliminacja czynnika wywołującego uczulenie. Podstawą leczenia przeciwzapalnego są glikokortykosteroidy i leki przeciwhistaminowe dla złagodzenia świądu. W terapii ostrego zapalenia z pęcherzykami pomaga przykładanie gazików nasączonych wodą, płynem fizjologicznym (0,9% NaCl) lub octanowinianem glinu. Wtedy zmiany ustępują bez pozostawienia śladu. Można przekłuwać pęcherze, ale nie wolno ich zrywać. W przypadku niskiej skuteczności leczenia farmakologicznego lub z powodu przeciwwskazań w zastosowaniu innej terapii zaleca się przewlekłą fototerapię UVA lub UVB -szczególnie w przypadku alergenów zawodowych.
Monika K