Kiedy ludzie mają po raz pierwszy styczność z terapią zajęciową, są często zaskoczeni zwyczajnością zadań, nad którymi pracują. Na początku pacjenci mogą pracować nad zwykłymi codziennymi czynnościami, np. parzenie herbaty, czy ubieranie się. Jednak podczas kolejnych etapów terapii pacjenci zaczynają zdawać sobie sprawę z pozytywnych efektów, jakie zmaganie się z tymi banalnymi zadaniami wywiera na ich zdrowie i samopoczucie.
Terapia zajęciowa może być stresująca i krępująca dla osób starających się wykonywać trudne dla nich czynności. Z ich punktu widzenia nie jest to nauką zwyczajnych, podstawowych umiejętności, ale stawienie czoła własnym problemom, któremu nieraz towarzyszy zmaganie się ze skrajnościami, nadzieją i rozpaczą. Uczestnicy terapii muszą być przygotowani do pełnego zaangażowania psychicznego, jak i fizycznego.
Z terapii zajęciowej mogą skorzystać osoby cierpiące z powodu:
- długotrwałej niepełnosprawności fizycznej;
- niepełnosprawności powodowanej wypadkiem (np. uraz kręgosłupa);
- udarów;
- upośledzenia umysłowego;
- zaburzeń umysłowych;
Karolina J