Hiperkifoza statyczna Huca zaliczana do pleców wklęsłych nabytych, występuje przeważnie u kobiet otyłych w okresie przekwitania, z osłabionymi mięśniami brzucha. Charakteryzuje się przykurczonymi mięśniami biodrowo-lędźwiowymi, stopniowo wada się usztywnia i powoduje zmiany kostne. Wizualnie można zaobserwować znaczne przodopochylenie miednicy (spotęgowane ciężarem trzewi) oraz silnie wystające brzuch i pośladki.
Najczęstszą przyczyną pleców wklęsłych są: usztywnienie odcinka piersiowego różnego pochodzenia (np. garb gruźliczy, choroba Scheuermana), usztywnienie pourazowe, usztywnienie stawu biodrowego, zwichnięcia i przykurcze zgięciowe tego stawu, nadmierne przodopochylenie kości krzyżowej, porażenie prostowników stawu biodrowego i mięśni brzucha.
W przypadku uszkodzenia mięśni lędźwiowych, można zaobserwować odchylenie tułowia ku tyłowi, a utrzymanie postawy spionizowanej jest możliwe przez nadmierne napięcie mięśni brzucha. Przy u szkodzeniu mięśni brzucha tułów pochylony jest do przodu, miednica nadmiernie pochylona w przód, pośladki i brzuch są uwypuklone. Utrzymanie całego ciężaru ciała pochylonego w przód, przypada na mięśnie lędźwi. Pierwszy przypadek nie jest typową wadą pleców wklęsłych, a raczej pochyleniem tułowia w tył.
Hiperlordoza lędźwiowa może być również spowodowana chorobami mięśni np.: dystrofia typu Duchenne zapalenie wielomięśniowe, dyskopatia lędźwiowo-krzyżowa, wadami wzroku a także znaczną rolę może odgrywać czynnik psychogenny.
Unieruchomienie miednicy w pozycji odchylonej do tyłu, może sugerować tłumienie uczuć seksualnych, jest to najczęściej obserwowane u kobiet. Natomiast u mężczyzn można zaobserwować nadmierne wysuwanie miednicy ku przodowi, taka pozycja miednicy powoduje zaokrąglenie pleców. Zbyt długie pozostawanie w tej pozycji, świadczy o tym, że człowiek był źle traktowany w przeszłości. Każda forma znęcania podkopuje naturalną pewność siebie danej osoby, co czyni ją bojaźliwą i uległą.