Hiperkifoza piersiowa

Hiperkifoza piersiowa jest to wada, w której ulega nadmiernemu uwypukleniu naturalna fizjologiczna krzywizna piersiowa kręgosłupa. Wada ta zazwyczaj kompensuje się w odcinkach sąsiednich (lordoza szyjna i lędźwiowa). Szczyt kifozy znajduje się na wysokości siódmego kręgu piersiowego.

Sylwetka osobnika z nadmierną kifozą piersiową charakteryzuje się wysuniętymi ku przodowi barkami i głową, spłaszczoną i zapadnięta klatką piersiową, odstającymi i rozsuniętymi łopatkami. Mięśnie grzbietu takie jak: czworoboczny, równoległoboczny, najszerszy, prostownik grzbietu odcinka piersiowego, mięśnie karku są nadmiernie rozciągnięte i osłabione. Natomiast mięśnie klatki piersiowej: piersiowy większy i mniejszy oraz zębaty przedni są napięte i przykurczone. W niektórych przypadkach niektóre wymienione mięśnie grzbietu, na skutek stałego pochylania ulegają napięciu. Jest to spowodowane koniecznością utrzymania ciężaru tułowia.

Pogłębiona kifoza piersiowa powoduje poważne zmiany w klatce piersiowej, są nimi: nadmierne zbliżanie się do siebie żeber, przykurcz mięśni międzyżebrowych (ustawienie klatki piersiowej w pozycji wydechowej). Nieprawidłowe ukształtowanie klatki piersiowej prowadzi do niewydolności oddechowej i wymaga zastosowania ćwiczeń oddechowych. Na kształt klatki piersiowej ma również wpływ ustawienie barków, wysunięcie ich do przodu powoduje ucisk i hamuje ich rozwój.