Dysplazja stawu biodrowego
Dysplazja stawu biodrowego jest to wada charakteryzująca się postępującym wraz ze wzrostem dziecka niedorozwojem struktur stawu biodrowego, głównie panewki, głowy kości udowej, torebki i więzadeł. Panewka jest spłycona, w mniejszym stopniu pokrywająca głowę kości udowej. Cechuje się stromym nachyleniem. Nieprawidłowo ukształtowana jest również głowa kości udowej.
Etiologia dysplazji stawu biodrowego nie została całkowicie wyjaśniona. Przyjmuje się iż w powstaniu wady grają rolę czynniki genetyczne, biomechaniczne i hormonalne. Wczesne rozpoznanie dysplazji jest najważniejsze dla dalszego leczenia oraz rokowania. O rozpoznaniu decyduje badanie kliniczne i badanie USG w pierwszych dniach życia dziecka.
Objawy dysplazji
- Objaw przeskakiwania - objaw Ortolaniego - w czasie odwodzenia ud zgiętych w stawach biodrowych wyczuwa się przeskakiwanie głowy kości udowej przez krawędź panewki stawowej. Występuje to przy wiotkiej torebce i niedużym napięciu mięśni.
- Ograniczenie odwodzenia i rotacji wewnętrznej.
- Zwiększenie kąta antetorsji szyjki kości udowej (przodoskręcenie) o ponad 30 stopni.
- Asymetria fałdów udowo-pośladkowych - asymetria może również występować przy prawidłowo zbudowanych stawach i nie ma znaczenia diagnostycznego.
Nie leczona dysplazja w miarę rozwoju dziecka (gdy zaczyna chodzić), może przekształcić się w nadwichnięcie, a w konsekwencji zwichnięcie stawu biodrowego.