Częstoskurcz nadkomorowy

Częstoskurcz nadkomorowy występuje u dzieci ze zdrowym układem krążenia, w wadach wrodzonych serca, w przebiegu uogólnionego zakażenia, w zespole Wolffa-Parkinsona-White, zapalenia mięśnia sercowego, nadczynności gruczołu tarczowego, po operacjach kardiochirurgicznych. Aminy sympatykomimetyczne są lekami, które również mogą wywołać chorobę.

Kryteria elektrokardiograficzne w częstoskurczu nadkomorowym to: regularne odstępy RR (nieregularne gdy współistnieje blok przedsionkowo-komorowy), przyspieszona częstość zespołów QRS (może być prawidłowa lub zwolniona gdy współistnieje blok przedsionkowo-komorowy), prawidłowy czas trwania zespołów QRS, niewidoczne załamki P (czasami występują po zespole QRS z krótkim odstępem RP i odwróconymi załamkami P w odprowadzeniu II i III oraz aVF.

W częstoskurczu napadowym nadkomorowym leczenie rozpoczyna się od stymulacji nerwu błędnego pod kontrolą zapisu EKG. W leczeniu farmakologicznym stosuje się preparaty naparstnicy, ajmalinę, werpamil. W rzadkich przypadkach konieczna jest kardiowersja elektryczna.

Monika