Choroba wysokościowa

Choroba wysokościowa, nazywana też inaczej chorobą górską, dotyka ludzi wspinających się po górach, pilotów w niehermetycznych kabinach samolotów, którzy nie są przygotowani do przebywania na wysokościach. Może także dotykać podróżników przebywających na wysokościach.

Ludzie stają się podatni na chorobą wysokościową, gdy wspinają się bardzo szybko na wysokości 2400-3000 m n.p.m. Im wysokość większa tym niższe ciśnienie atmosferyczne, więc stopniowo ze wzrostem wysokości, każdy wdech powietrza zawiera mniej tlenu. Poziom tlenu we krwi spada, więc tkankom brakuje ich podstawowego, odżywczego składnika. Aby wyrównać ten stan, częstość akcji serca wzrasta, przyspieszając przepływ krwi przez mózg i płuca. W skrajnych przypadkach może dojść do zgonu z powodu obrzęku płuc, porażenia ośrodka oddechowego lub zawału mięśnia serca.

Aby uniknąć tej choroby należy stopniowo się wspinać. Dzieci, osoby starsze i każdy człowiek z chorobą płuc lub serca powinien skonsultować się z lekarzem, zanim wyruszy w podróż na dużą wysokość.

Karolina J