Choroba posurowicza

Choroba posurowicza powstaje w warunkach nadmiaru antygenu. Jest to odczyn ogólnoustrojowy na pozajelitowo podaną obcogatunkową surowicę i leki. Chorobę mogą wywoływać również ukąszenia owadów, alergeny używane do odczulania, szczepionki bakteryjne. Zespół może spowodować każda obca substancja o dużej immunogenności, podana pozajelitowo, w odpowiedniej dawce.

Objawy choroby posurowiczej występują 1-3 tygodni od zadziałania antygenu. Pojawia się świąd skóry, gorączka, pokrzywka, zmiany skórne plamisto-grudkowe. Obserwuje się uogólniony odczyn węzłowy, bóle stawowe i mięśniowe. W ciężkich przypadkach pojawiają się zapalenia stawów, zmiany stawowe i nerkowe, neurologiczne (dotyczące nerwów obwodowych) i naczyniowe. We krwi występuje początkowo leukocytoza, a później leukocytopenia. W fazie remisji pojawia się eozynofilia. Poziom dopełniacza jest obniżony.

Przez okres choroby antygen eliminowany jest z ustroju. Dolegliwości ustępują w ciągu kilku dni.

Monika