Choroba hemolityczna noworodków powstaje jako następstwo konfliktu serologicznego między płodem i matką. Jest on spowodowany antygenami krwinek czerwonych, najczęściej układu Rh i rzadziej AB0 oraz innymi rzadkimi genami. Przeciwciała klasy IgG przenikają przez łożysko do płodu i powodują u niego hemolizę krwinek z następową, pogłębiającą się niedokrwistością.
Dla konfliktu Rh wyróżniamy trzy postacie kliniczne choroby: uogólniony obrzęk płodu (najcięższa), żółtaczkę ciężką (hemolityczną) i niedokrwistość hemolityczną. Postaci tych nie da się ściśle wyodrębnić. Uogólniony obrzęk płodu jest następstwem nasilonej niedokrwistości oraz zmniejszenia stężania białka w surowicy i nagromadzenia płynu przesiękowego we wszystkich jamach ciała. Postać łączy się z porodem przedwczesnym i wewnątrzmacicznym obumarciem płodu. W lżejszych postaciach, przy niewielkich obrzękach i niedokrwistości oraz powiększeniu wątroby i śledziony, bardzo szybko narasta żółtaczka. W najlżejszych przypadkach stwierdza się jedynie od urodzenia mierną, stopniowo nasilającą się niedokrwistość.
Monika