Choroba Dühringa

Choroba Dühringa to zapalenie opryszczkowate skóry. Przypuszczalnie o etiologii wirusowej i toksyczno-alergicznej.

Choroba Dühringa ma na skórze objawy wielopostaciowe: rumienie, grudki, pęcherze, pęcherzyki, wykwity pokrzywkowe. Zmiany występują na podłożu rumieniowatym i mają skłonność do grupowania się. U pacjenta charakterystyczna jest nadwrażliwość na jod, która jest wykazana skórnymi próbami płatkowymi lub doustnym podaniem jodu.

Błona śluzowa jamy ustnej rzadko jest dotknięta przez chorobę Dühringa. Zmiany umiejscawiają się na błonie śluzowej policzków, warg, podniebienia, na języku, migdałkach i języczku oraz czerwieni warg. Wykwity maja charakter nawrotowy i występują w postaci pęcherzyków i pęcherzy, które szybko pękają. Odsłania to nadżerki pokrywające się włóknikowym nalotem.

Morfologiczne badanie krwi ujawnia nasiloną eozynofilię, a cytologiczne badanie treści pęcherze wykazuje obecność komórek zapalnych i eozynochłonnych. Brak jest komórek akantolitycznych.

Choroba Dühringa jest leczona przez dermatologów. Podaje się pacjentowi antybiotyki, kortykosterydy, sulfapiryny i sulfony. W przypadkach odpornych stosuje się przetaczanie krwi.

Monika