Chłoniak zwykły

Chłoniak zwykły to najczęstsza postać nieprawidłowości w rozwoju układu chłonnego. Jest to twór, który jest złożony z licznych, nadmiernie rozszerzonych przestrzeni i naczyń chłonnych, włosowatych lub innych, splatających się w siatkę. Tkanka łączna podścieliska często pozostaje niezmieniona, może zanikać lub ulegać rozrostowi.

Chłoniaki występują jako ograniczone lub dość dobrze odgraniczone wysepki, które są złożone z mniejszych lub większych pęcherzyków, guzków lub brodawek zakończonych białymi, rogowymi tworami. Zmiana może być także przedstawiona jako jeden większy pęcherz, bolesna wyniosłość lub pojedynczy guz pokryty drobnymi pęcherzykami i guzkami.

Powierzchnia wysepek może być równa, płatowata, pocięta bruzdami lub podobna do owocu morwy oraz żabiego skrzeku. Barwa bywa różna, od płowobiałej, przez żółtą, czerwoną, aż do sinoniebieskiej. Może wyróżniać się krystalicznym połyskiem. Umiejscowienie zmian może być również rozmaite. Siedzibą większości chłoniaków jest warga i język. W bezpośrednim otoczeniu pęcherzyków mogą pojawić się rozszerzenia naczyń krwionośnych.

Monika