Błonica

Błonica jest chorobą zakaźną wywoływaną przez maczugowca błonicy. Pojawia się najczęściej w wieku dziecięcym. Rozpoznanie choroby polega na wykonaniu badania bakteriologicznego – wymazu z nosa lub z gardła.

Maczugowiec błonicy znajduje się we wrotach zakażenia, którymi jest głównie błona śluzowa migdałków. Jednak często, zwłaszcza u małych dzieci zarazem może się umiejscowić w śluzówce jamy nosowej, krtani lub tchawicy. Potencjalnym miejscem może być również srom małych dziewczynek oraz wszelkiego rodzaju rany.

Maczugowiec wytwarza endotoksynę, która przedostaje się do krwi. Płynąc z jej prądem wywołuje ciężkie zmiany w ważnych dla życia narządach, takich jak serce, nerki, wątroba, nadnercza, mięśnie.

Jest wiele rodzajów błonicy. Najczęstsze jej postacie to: błonica gardła, błonica nosa, krup błoniczy. Rzadko pojawiają się: błonica spojówek, błonica pępka, błonica skóry.

Najczęściej choroba pojawia się u małych dzieci. Występuje w okresie jesienno-zimowym. Duża część osób dorosłych jest odporna na błonicę, dzięki wprowadzeniu szczepień w okresie ich dzieciństwa.

W szczególnych przypadkach można poddać się szczepieniu przypominającemu. Są to przypadki zwiększonego ryzyka takie jak np. kontakt z chorym. Używa się do tego szczepionki przeciw błonicy u tężcowi (Td).

Monika K