Błona rzekoma

Błona rzekoma to bezpostaciowy wykwit na powierzchni błony śluzowej, który jest utworzony z wysięku włóknikowego i komórek nabłonka. Jest to odpowiednik strupa na skórze.

Błony rzekome to charakterystyczny objaw zapaleń w jamie ustnej (takich jak zapalenie rzekomo-błoniaste, błonica). Są to białe, bezpostaciowe naloty na zaczerwienionej błonie śluzowej. Błony występują w postaci powierzchownej (w zapaleniu okołobłoniastym) i głębokiej (w błonicy).

W postaci powierzchownej błony leżą na nabłonku i można je oderwać bez uszkodzenia śluzówki. W postaci głębokiej wysięk włóknikowy obejmuje część błony śluzowej właściwej, która ulega martwicy. Przy usunięciu tego rodzaju błony tworzy się owrzodzenie błonicowate.

W kile wtórnej, głównie na migdałkach zdarzają się grudki błonicowate. Pokryte są one błoną rzekomą barwy żółtobiałej, które dają się łatwo oddzielić od podłoża i przypominają do złudzenia błonicę.

Monika