Biostymulacja promieniowaniem laserowym jest obecnie najintensywniej rozwijanym działem fizykoterapii. Słowo laser jest skrótem angielskiego sformułowania: light amplification by stimulated emission of radiation, oznaczającym wzmocnienie światła przez stymulowaną emisję promieniowania.
Działanie promieniowania laserowego jest uzależnione od długości fali emitowanego promieniowania. Promieniowanie znacząco zwiększa syntezę kolagenu oraz białek. Zaobserwowano również zwiększone wydzielanie substancji biologicznych mających istotny wpływ na przekazywanie pobudzenia komórkach nerwowych. Tkanki uzyskują większe zaparzenie w tlen na skutek rozpadu hemoglobiny.
Biostymulacja laserem wywiera korzystny wpływ na leczenie uszkodzeń i stanów zapalnych tkanek miękkich. Najlepszy skutek osiąga się przy leczeniu trudno gojących się ran oraz owrzodzeń. Jednym z podstawowych właściwości działania promieniowania laserowego, jest działanie przeciwbólowe wiążące się ze zwiększoną zawartością endorfin.
Na podstawie dotychczasowego stanu wiedzy klinicznej mogę przedstawić najważniejsze wskazania do stosowania biostymulacji promieniowaniem laserowym: trudno gojące się rany i owrzodzenia, przewlekłe stany zapalne, utrudnione zrastanie się kości, choroby zwyrodnieniowe stawów, zespoły bólowe w dyskopatii lędźwiowej jak i szyjnej, zapalenia okołostawowe, zespoły przeciążeniowe mięśni i tkanek miękkich, zapalenia ścięgien, powięzi, pochewek ścięgnistych i kaletek stawowych, nerwobóle nerwów obwodowych, neuropatia cukrzycowa, trądzik pospolity.
Należy podkreślić brak skutków ubocznych w stosowaniu terapii laserem, jednak dużą ostrożność należy zachować u ludzi z chorobami nowotworowymi.
Nie należy naświetlać zmian nowotworowych których nie jesteśmy w stanie zidentyfikować gdyż działanie promieniowania może spowodować pobudzenie wzrostu tkanek tam gdzie byśmy sobie tego nie życzyli. Szczególna ostrożność należy zachować przy naświetlaniu okolicy oczodołów, ponieważ światło lasera działa uszkadzająco na gałkę oczną.