Niektórzy ludzie autystyczni są ciężko upośledzeni, inni - nadzwyczaj inteligentni, ale wszyscy tak samo mają problemy w kontaktach z innymi ludźmi, z komunikowaniem się, a szczególnie w rozpoznawaniu i reagowaniu na emocje innych ludzi.
Osoby autystyczne w rożnym stopniu reagują na otoczenie lub współżyją z innymi. Objawy autyzmu mogą być widoczne już we wczesnym stadium. Jednym z nich może być gdy dziecko nie podnosi rączek do góry, kiedy matka chce je wziąć na ręce, a wręcz wyrywa się z jej objęć, i unika z nią kontaktu wzrokowego. Ciężki autyzm jest rozpoznawany u dzieci w wieku 2-3 lat, gdy zaczynają już zazwyczaj mówić. Osoby ciężko dotknięte autyzmem nie uczą się mówić i wydaje się że nie wiedzą i nie rozumieją co się do nich mówi.
Kolejna cecha, charakteryzująca dziecko autystyczne zostaje wykryta ok. 4 roku życia, gdy normalne dzieci zaczynają utożsamiać się z innymi osobami i wczuwają się w ich sytuacje. Ludzie autystyczni nigdy nie rozwijają w sobie tej cechy, choć czasami uczą się rozumieć innych ludzi (dzieje się to jednak bardziej drogą dedukcji niż intuicji).
Występuje jeszcze kilka innych wyznaczników dziecięcego autyzmu, np.:
- Nieumiejętność uczestnictwa z zabawach, w których trzeba coś lub kogoś udawać.
- Brak umiejętności zabawy z innymi dziećmi.
- Dziwne i obsesyjne zainteresowania, np. ciągłe kręcenie, przestawianie przedmiotów.
- Niechęć do zmian, np. przymus wracania do domu zawsze tą samą drogą, czy picie zawsze z tej samej szklanki.
- Większe zainteresowanie przedmiotami niż ludźmi.
- Dzieci autystyczne nie potrafią kłamać.
- Ludzie autystyczni nie rozumieją metafor, co powoduje dosłowne rozumienie wszystkiego.
Karolina J