Afazja recepcyjna, sensoryczna, czuciowa
Afazja recepcyjna, sensoryczna, czuciowa (in. afazja Wernickiego) została odkryta przez Carla Wernicke, powstaje wyniku uszkodzenia zlokalizowanego w górnym zakręcie płata skroniowego (okolicy Wernickiego) półkuli dominującej.
Cechy afazji Wernickiego
- osoba nie rozumie co się do niej mówi, ani nie rozumie swoich własnych wypowiedzi;
- mowa pacjenta jest płynna, osoba mówi bardzo dużo ale bez sensu;
- wypowiedzi może cechować bezładne mieszanie słów (splątanie werbalne) i parafazje werbalne czyli zamiana słów właściwych niewłaściwymi, tworzeniem neologizmów. W konsekwencji prowadzić to może do bardzo głębokiego zaburzenia mowy tj.
żargonafazją - wypowiedzi są niegramatycznie i niezrozumiale;
- afazje recepcyjną charakteryzuje upośledzenie rozumienia mowy słyszanej oraz słowa pisanego.
Wyróżnia się więc:
a)
afazje słuchowo-recepcyjna - (związana z uszkodzeniem górnego zakrętu skroniowego) cechuje ją problem z rozumieniem mowy słyszanej (przy zachowanej ostrości słuchu)
b)
afazja wzrokowo-recepcyjna - (związana z uszkodzeniami w płatach ciemieniowym i skroniowym) problem z rozumieniem mowy widzianej, języka pisanego. Występuje tu aleksja (lub dysleksja) a nawet tzw. ślepota słów.
- osoby rozpoznają litery, ale nie łączą je w słowa, zdolność czytania liczb może zostać zachowana ale przy niezdolności do czytania liter i słów, znany jest również zespół aleksji bez agrafii, niekiedy aleksji może towarzyszyć niezdolność nazywania barw (anomia barw).
Ola B